Krytycy są zgodni: film Dylana Southerna przynosi jedną z najlepszych ról w karierze Benedicta Cumberbatcha. W łączącym dramat psychologiczny z horrorem „Czasie kruka” gwiazdor brytyjskiego kina wciela się w rolę mężczyzny, którego świat zawalił się po śmierci żony.

Choć Dad, rysownik i ojciec dwóch chłopców, stara się dla dobra dzieci zachować pozory normalności, w domu unosi się zapach przypalonych tostów i rozpaczy. Przez szczeliny popękanej codzienności do życia wdowca bez trudu przenika Crow (głosu użycza mu David Thewlis), ogromne czarne ptaszysko, symbol przeżywanego koszmaru, prześladowca, jedyny towarzysz żałoby. „Czas kruka”, prezentowany w sekcji Premieres festiwalu Sundance, żałobę postrzega jako transformację, także fizyczną, której charakter doskonale uchwycił „ptasi” w gestach i ruchach Cumberbatch. Southern z wyczuciem portretuje ów stan bycia pomiędzy, rozpad tożsamości, rozziew pomiędzy przeżywanymi emocjami a koniecznością funkcjonowania w codziennej rutynie. Mroczny, ale z przebłyskami słonecznego światła, odważny w opowiadaniu o męskim kryzysie „Czas kruka” przypomina, że doświadczenie żałoby to w gruncie rzeczy doświadczanie życia.